torontoya ilk geldiğimde nasılsa bir kere geliyoz hayata diye kafes dövüşüne katılmıştım. yuri boyka gibi yapıp saçı sakalı. o zamanlardan kalma kaburgamda kırık ve yanlış kaynama var
En büyük fantezilerimden birisi sözlüğün göt beyinli erkeklerinin kendi aralarında kafeste ölüm kalım maçıyla dövüşmesini izlemek. Umarım bir gün bu fantezimi gerçekleştiririm. Hem sayıları azalır hem dünya daha iyi bi yer olur. Son kalan da borsa kaplanıyla teke tek dövüşür.
Savunma sporları ile hiç uğraşmamış olmama ve de kavga sevmememe rağmen, profesyonel dövüş sporcuları hariç olmak kaydıyla, canlar yakabileceğim dövüş sistemidir. Çünkü, doğal bir tekme ve yumruk atma yeteneğim var. Özellikle de tekme.
Girmek zorunda kaldığım kavgalarda, darbelerin çoğunu alıp, 1-2 kere vurup, karşı tarafta morluk yarattığım için, dövdüğüm konuşulurdu. Halbuki, aslında puan usülü sayılsa, kavgaların kaybedeni bendim. Ancak, isabetli vuruyordum. Asla sekmiyordu. Kavga tecrübem de yoktu. Kavga ile işim de olmazdı. Ama, vurunca sektirmiyordum.
Bir de, çocukluktan itibaren, abartı bir süt ürünleri bombardımanına tutulduğumuz ve de köken de kafkas ağırlıklı olduğu için, kemiklerimiz aşırı sağlamdı. Küçükken, maçlarda bana tekme atan, bazen yere yığılıyordu. Lakabım da demir bacaktı. Ama, kimseye tekme atmıyordum futbolda. Tekmeyi yiyordum, fakat karşı taraf yıkılıyordu.
İş bu sebeplerle, oldukça ham Kafkas kökenli birisi olan ben, bu kadar dayanıklıysam, sporcu bir Rus/Kafkas ile dövüşmekten de korkarım. Muhtemelen ölüm makinesi modunda olurlar.
Aslında, kafes dövüşlerini sakatlanmadan yapmak da mümkündür. Fakat, adında "kafes" olduğu için, sporun namına bunu yakıştıramamaktadırlar.
(Sonraları yumruk sertliğimi de ölçtük. Standart çıktı. Fakat, kemikler fazla sert olmalı. Tekmeler ise, asansör fobimden ve de kalecilikten kalma. Senelerce asansör fobisi olmuş ve kalecilik yapmış birisinden tekme yemeyin. İsterse, bacağınızı kırar. Çok şükür, kimsenin kırmadım.)
Girmek zorunda kaldığım kavgalarda, darbelerin çoğunu alıp, 1-2 kere vurup, karşı tarafta morluk yarattığım için, dövdüğüm konuşulurdu. Halbuki, aslında puan usülü sayılsa, kavgaların kaybedeni bendim. Ancak, isabetli vuruyordum. Asla sekmiyordu. Kavga tecrübem de yoktu. Kavga ile işim de olmazdı. Ama, vurunca sektirmiyordum.
Bir de, çocukluktan itibaren, abartı bir süt ürünleri bombardımanına tutulduğumuz ve de köken de kafkas ağırlıklı olduğu için, kemiklerimiz aşırı sağlamdı. Küçükken, maçlarda bana tekme atan, bazen yere yığılıyordu. Lakabım da demir bacaktı. Ama, kimseye tekme atmıyordum futbolda. Tekmeyi yiyordum, fakat karşı taraf yıkılıyordu.
İş bu sebeplerle, oldukça ham Kafkas kökenli birisi olan ben, bu kadar dayanıklıysam, sporcu bir Rus/Kafkas ile dövüşmekten de korkarım. Muhtemelen ölüm makinesi modunda olurlar.
Aslında, kafes dövüşlerini sakatlanmadan yapmak da mümkündür. Fakat, adında "kafes" olduğu için, sporun namına bunu yakıştıramamaktadırlar.
(Sonraları yumruk sertliğimi de ölçtük. Standart çıktı. Fakat, kemikler fazla sert olmalı. Tekmeler ise, asansör fobimden ve de kalecilikten kalma. Senelerce asansör fobisi olmuş ve kalecilik yapmış birisinden tekme yemeyin. İsterse, bacağınızı kırar. Çok şükür, kimsenin kırmadım.)
kural yok her şey var pansumanınızı ve ilk müdahalenizi ben yaparım götüne güvenen gelsin. Zebellah gibi adamım hepinizi sikerim.
قفص
Götüne güvenen gelsin. Kafeste beni alma şansınız yok 4 senedir kick-boks antremanı yapıyorum 80 kiloyum, çok atiğim, sağ kroşeme dayanacak bir tane insan evladı yok. diyelim bir şekilde şanslı bir yumrukla beni knock-out ettiniz ya da boğarak pes ettirdiniz, çıkışta kıraathaneden bir kamyon adam çağırım ananızı sikerim yine.
