yalnızlık

erkeklerin düşündüğünün aksine kadinlar da yalniz kalip yalnız hissedebiliyor.i̇nsanlarla zor uyum sağlayan biriyseniz ve günümüz insanlarinin düşüncelerini vs sevmiyorsaniz ne kadar ozguvenli kendini seven biri olsaniz da karşilaşacaginiz durumdur.tek çözümü insanlardan beklentiyi sifira düşürüp bağ kurmadan çevrenizde kalmalarini sağlamaktir.ama benim gibi bunu da beceremiyorsaniz internetin boyle bi yerinde kendinizi bulabilirsiniz

"çın çın ötüyor yüreğimin kökünde şu dünyanın ıssızlığı
tanrı kimsenin başına vermesin böyle bir yalnızlığı."

-yaşar kemal

Kendi yaptığın şakaya kendinin gülmesidir :/

kadınların egosunu okşayacak sünepeler olduğu sürece yalnız kalabileceğinize inanmadım inanmıyorum inanmayacağım

Buraya bunun için gelmemeliydin bence, çevremde insan olsun derken kanser olursun. Sözlük erkeklerin hepsinin ciddi anlamda psikolojik problemleri var. Dikkat et.

üstteki kişiye tesekkur ederım dusundugu için ama farkındayım ben de burdaki kişilerle iletişim beklentıısnde degılım

İnsanlar değersiz varlıklar hiç bir şey değerli değil sadece kendine uygun bir şey bulup ona kendini adayarak mutlu olabilirsin toplumun kuralları düşünceleri sana batıyorsa eğer o zaman mutsuz olursun. kendi ahlak kurallarını yarat.

ben geçen sene yalnızlıktan sıyıracaktım neredeyse sonra 3-5 arkadaşım oldu iyi güzel de bir süre sonra yine sıkılmaya başladım falan filan.
yalnızlık belli bir farkındalığın üstündeki insanlarda artıyor ama daha da farkındalığı artan kişi çevresine bunu çaktırmadan kendi belirlediği sınırlar içerisinde insan tutar. çünkü insanlığa düşman olursa hem kendini kompleksler içinde bulacağının hem de hiçbir alanda yükselemeyeceğinin "farkındadır."
sevilmek, takdir edilmek vs. herkesin çok hoşuna giden şeyler ve temel ihtiyaçları. keyfi yalnızlık kimisi için çok güzeldir ama ondan da taviz vermezsen sonunda tekrar mecburen yalnız kalacaksın.
yalnız insan bir süre sonra kafayı yer ve böyle durumlar için davulun sesi sadece uzaktan hoş geliyor.

edit: aşağıya cevap yazamıyorum, mesaj kutusu da doluymuş. ben sosyal anksiteye diye düşünüp gittim bi profa kendisiyle konuştuk ve olayın okb olduğuna karar verdik ve antidepresan başlandı. daha sonrasında gerçekten de kafamdaki kuruntular kayboldu ve sosyal ortamlara kendimi atıp bekledim. şans eseri bir şekilde denk geldiğim kişiler iyiydi sonradan arkadaş olduk temel olarak böyleydi ama bu bana olan şey sonuçta herkes farklı tecrübe edebilir, benzer de edebilir. şuan ise onlarla internetten daha çok iletişim kurup anlaşılma derdimi gideriyorum, ara sıra yüzyüze görüşüyoruz. dışarıda olmayınca kendimi enerji kaybediyor gibi de hissetmiyorum.

Yalnızlık büyük bir lükstür. Herkes yalnızlığın hakkını veremez. Yalnız kalmanın bedelini herkes ödeyemez. Gerçek yalnızlık, sadece münzevi hayatı yaşamak değildir. Kendisini hiç bir yere ait hissedememektir. Tıpkı lanetlenmiş gibi ..

iki kişilik yatağınızda yastığa sarılıp uyumaktır.