korku ve saygı arasındaki ilişki

ters orantılıdır. korku ve saygı birbirine karıştırılan duygulardır. saygı duyduğun insandan korkmak yersizdir. korktuğun insana ise saygı duyamazsın. bir insanı, saygı duyduğumuz için mi sayıyoruz yoksa korktuğumuz için mi diye sorguladığımızda ikilemde kalabiliriz.

mesela iş sektörüne bakacak olursak, çoğu çalışan patronuna saygılı gibi gözüküyor ama temelinde yatan şey korkudur. ek olarak, heyecanı da korkuyla karıştırmamak gerekir.

bi de sevilmek ve korkulmak versiyonu vardır machivelli tabiriyle

Benim yanıtım bunların ikisinin de gerekli olduğudur; ama ikisini bağdaştırmak güç gözüktüğüne göre, birinden biri olmayacaksa sevilmekten çok korkulmak bence çok daha güvenlidir.

Korkudan gelen saygı, ilk fırsatta ihanete dönüşecektir. Fakat, düşmanlarını etrafına toplamayı sevenler için, korkutmak dışında, saygı görme yolu yoktur.

genelde öğretmenlerimde başıma geliyordu. bazı öğretmenlere korkudan veya takma ihtimalinden dolayı bu korku-saygı durumu oluşabiliyor.

Machiavelli' nin "Prens" adlı kitabında itinayla işlenmiş olan ilişkidir. Prensin otoritesini tesis ederken korkutucu olması gerektiğini de vurgular. Bu sayede halk nezdinde itibarı yükselir. Çünkü der Machiavelli, sevgi bizatihi yapısı gereği halk ile prens arasındaki çıkar bağının yansımasıdır ama cezalandırılma korkusu çıkara dayanmadığı için daha kuvvetlidir.

Çok taşaklı adammış